Nike Hercules MIM 14
Fred Bachofner
Eerste Indruk
DF-HeloStuff
Nr. DF82272
1/72
Full resin
prijs: rond de 45,00 - 55,00 euro (er zijn grote verschillen)
De MIM-14 Nike Hercules is een Amerikaanse luchtdoelraket voorzien van vaste brandstof. Dit type raket werd door de United States Army en de meeste NAVO-strijdkrachten gedurende de Koude Oorlog als standaardafweer gebruikt voor de luchtverdediging op grote en middelgrote hoogte.
De Nike kon echter ook in een grond-grondconfiguratie worden ingezet voor het bestoken van gronddoelen. De Nike Hercules was vergelijkbaar met de Russische SA-2 Guideline-raket voor de middellange afstand.
De Nederlandse Groepen Geleide Wapens werden in de jaren 1960 in de Bondsrepubliek Duitsland opgesteld voor de luchtverdediging van het NAVO-gebied. Het personeel en materieel was ingedeeld bij de Koninklijke Luchtmacht; zij waren voor meerdere jaren met hun gezin op diverse plekken in voormalig West-Duitsland geplaatst
Nederland schafte de Nike Ajax en zijn opvolger de Nike Hercules aan en voor laagvliegende doelen werd de kleine HAWK aangekocht. Veel werd nog geleverd binnen het MDAP-programma. Vervolgens werden in de Bondsrepubliek Duitsland 5 Geleide Wapen Groepen (GGW's) opgericht. 1 en 2 GGW opereerden met het Nike en 3, 4 en 5 GGW met het HAWK-systeem. Elke groep bestond uit vier verspreid liggende squadrons.
De personele sterkte van een Nikegroep bestond uit 1900 man waarvan ca. 40% dienstplichtig personeel. Een HAWK-groep had een personele sterkte van 1500 man waarvan ca. 30% dienstplichtig personeel.
Alle GGW’s werden ondersteund door de centraal gelegen Groep Techniek en Materieel Geleide Wapens (GTMGW in Hesepe) als centraal geleide onderhouds- en logistieke eenheid. Bij de samenvoeging tot 12GGW werd deze eenheid als zelfstandig onderdeel opgeheven; een deel werd geïntegreerd in 12 GGW.
Een Nikegroep was voorzien van een groepsoperatiecentrum (GOC), de commandovoering eenheid van de ingedeelde squadrons. De Nike GOC's beschikten over een eigen langeafstandsradar en elektronische controle en (digitale) verbindingsmiddelen voor de informatieverstrekking en de commandovoering. Alle groepen waren via de GOC/BOC's ingebed in de commandostructuur van de NAVO. In geval van het uitvallen van de commandostructuur konden de squadrons zelfstandig opereren.
Iedere groep had ook een groepshoofdkwartier (GHK). Hier zetelde de groepscommandant met zijn staf. Een GHK was altijd samen met een squadron en een GOC gepositioneerd.
|
1 GGW |
2 GGW |
12 GGW |
|
|
Operationeel |
Van 01-11-1959 tot 15-05-1975 |
Van 08-04-1963 tot 15-05-1975 |
Van 15-05-1975 tot 01-04-1988 |
|
GHK/GOC[1] |
|||
|
Uitrusting |
MIM-3 Nike Ajax en MIM-14 Nike Hercules |
MIM-14 Nike Hercules |
MIM-14 Nike Hercules |
|
Squadron |
220 Schöppingen |
118 Vörden |
|
|
Squadron |
220 Schöppingen |
||
|
Squadron |
120 Borgholzhausen |
||
|
Squadron |
223 Rheine |
223 Rheine |
Het model is een full resin model. Het bevat totaal 36 onderdelen waarvan de kleinere veelal gegroepeerd zijn op een resin houder. Een decal set voor vier verschillende landen (USA, Duitsland, België, Noorwegen en Nederland – dit laatste maakt het een interessant modelletje) en een beschrijving met kleurenschema’s. De beschrijving bevat twee schematische voorstellingen van de plaatsing van de diverse onderdelen. Het ziet erop zich allemaal logisch uit of dat in de praktijk ook zo is moet de bouw gaan uitwijzen.
De decalsheet bestaat uit een laag decal film. Goed opletten dus bij het uitknippen en of snijden van de individuele decals.
Het is zeker geen model wat je even in elkaar zet wat bij full resin modellen zeker wel kan. Voorbeelden te over. De grotere onderdelen gaan nog wel qua flash en resin overblijfselen al heeft de fabrikant zeker concessies moeten doen ten aanzien van de detaillering gezien de schaal toch is er veel te vinden ook al is het een simulatie. De kleine onderdelen hebben enorm veel flash en zijn vaak flinterdun. Prima voor de schaal verhoudingen maar levensgevaarlijk bij het verwijderen van de flash en om te bewerken. Je snijdt of vijlt ze zo kapot. Met de voortschrijdende techniek vraag ik me af of je met een resin 3D printer geen betere resultaten kunt bereiken.
Op dit moment is het de enige optie in schaal 1/72 dus we moeten het ermee doen.
Bij verdere inspectie blijk een van de vinnen van de raket al afgebroken. Geeft aan hoe broos de onderdelen zijn. Mocht het onderdeel niet te repareren zijn dan brengt plastic card zeker uitkomst. Ik heb de mooie foto serie van Meindert de Vries op de IPMS-website (walkarounds) er even bij genomen en getracht een snelle vergelijking te maken met wat ik daar zie en het model.
In werkelijkheid zit er ruimte tussen de 4 straalpijpen, dat is niet het geval bij het model en ik denk dat het ook niet simpel te realiseren is. Optisch dan maar een beetje nabootsen of gewoon laten, het zal waarschijnlijk niet opvallen. Het lanceer frame heeft op een aantal punten gaten. Deze worden wel gesimuleerd. Vermoedelijk zijn die voorzichtig uit te boren om het effect te verbeteren. Ook kom ik andere details tegen die ook op het model zijn aangebracht. Het model heeft ook de beide lange zijpoten waarvan ik aanneem dat die werden gebruikt bij vaste plaatsingen. Beide opties kunnen dus gebouwd worden; alleen op de zes stempels of met de lange zijpoten.
Mijn advies is zeker om de foto serie van Meindert te gebruiken en deze goed te bestuderen. Ook al is het 1/72 er valt zeker nog wat extra te knutselen.
De uiteindelijke bouw zal het moeten uitwijzen.
Conclusie
Een interessant model wat zeker niet misstaat in een verzameling van Nederlandse onderwerpen of nog meer, toegespitst op grondgebonden luchtverdediging. In deze schaal is het de enig beschikbare optie.
Het is zeker niet een full resin model dat ik aanbeveel voor beginners vanwege de fragile onderdelen en veel flash, maar wie ben ik. Het bied zeker mogelijkheden tot wat verdere detaillering. Prijs, die is pittig. Full resin modellen zijn echter nooit goedkoop. Zou het in mijn interessegebied liggen qua model verzameling zou ik het zeker aanschaffen en er iets moois van maken, wel vraag me af wat een 3D resin printer met dit model zou doen.
Met dank aan DF-HeloStuff voor het beschikbaar stellen van het model voor recensie.
DF-HeloStuff het in Duitsland gevestigde bedrijf(je) van David Funke. Op vroege leeftijd al geïnteresseerd in helikopters. Door gebrek aan decals in zijn interessegebied begon hij zelf decals te ontwerpen en te laten printen. Van het een kwam het ander en DF HeloStuff was geboren. Inmiddels bestaat de product range niet meer alleen uit (helikopter) decals (Bijvoorbeeld de Bell 412 SAR van de KLu, schaal 1/48) maar ook uit andere after-market producten zoals ombouwsets, extra detail sets en complete modellen zoals deze Nike Hercules en de Esslinger Airfield tug.
